به یاد پدر و مادر

یادتون بخیر

آن روز که من در سایه ی بینهایت امیدتان قد می کشیدم تا فرشته ی سازنده ی آرزوهایتان باشم

آن روز که رنگ نگاهم دلواپسی عمق چشمهایتان را می خواند

آن روز که انگار زمان کشدار شده بود

یادتون بخیر!

برای آنکه من سالها در پس ترجمه ی نبودنتان خطوط ذهنم را سیاه کردم و تنها شما را در چهاردیواری قاب عکسهایم یافتم.

برای آنکه لحظه های حضورتان را در افکارم دوره کنم تا مبادا لحن سبز صدایتان را فراموش کنم,

و برای آنکه بغض نبودنتان را باز هم در این سال های فراق پاییز تلخ در کنار مزار آرام و بهشت گونه تان به سرکنم.

ای کاش بودید

پدر و مادر عزیزم ...